Η Εξέλιξη της Τηλεόρασης σε Ψηφιακή Εικόνα

  Η Εξέλιξη της Τηλεόρασης σε Ψηφιακή Εικόνα

Η τηλεόραση, σα μέσο οικιακής ψυχαγωγίας και ενημέρωσης, από την εγκατάστασή της 

στη χώρα μας περί του 1966 μέχρι των ημερών μας, υπέστη συνεχείς βελτιώσεις και σημαντικές εξελίξεις που ξεπέρασαν δραματικά την αρχική εφαρμογή της σε πολλούς τομείς της κοινωνικής ζωής. Σταθμός στις εξελίξεις αυτές θεωρείται η καθιέρωση του ψηφιακού συστήματος MPEG – 2 το 1995, ύστερα από μακροχρόνια παγκόσμια προσπάθεια που προηγήθηκε. Το σύστημα αυτό καθιερώθηκε στην Ελλάδα αρχικά το 1996 και αντικαταστάθηκε από το βελτιωμένο σύστημα MPEG – 4 το 1998, που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα (1), υφίσταται όμως ακολούθως συνεχείς βελτιώσεις και τροποποιήσεις.

Σκοπός μου στο άρθρο αυτό είναι να παρουσιάσω τις σκέψεις, προτάσεις και τις εμπειρίες μου από την παρακολούθηση της εξέλιξης της τηλεοπτικής εικόνας στην Ελλάδα, από την αρχή μέχρι σήμερα. Η πρώτη έκδοση του βιβλίου μου με τίτλο «Μαθήματα Τηλεοράσεως» εκδόθηκε το 1968. Έκτοτε εκδίδεται εκσυγχρονισμένο συνεχώς με διάφορους τίτλους που καλύπτουν τις εκάστοτε εξελίξεις του θέματος. Η τελευταία έβδομη έκδοση με τίτλο «Αναλογική – ψηφιακή τηλεόραση και βίντεο» εκδόθηκε το 2014 (1).

Κατά το παρελθόν το μάθημα της τηλεόρασης διδασκόταν ως κατ’ εξοχήν τεχνολογικό μάθημα στα Τ.Ε.Ι. και έδινε τις απαιτούμενες γνώσεις και εμπειρίες στους αποφοίτους των αντίστοιχων τμημάτων, ώστε να ασχολούνται επαγγελματικά με το αντικείμενο της αναλογικής τηλεόρασης. Με την εισαγωγή των ψηφιακών συστημάτων η διδασκαλία του μαθήματος της τηλεόρασης άρχισε να μειώνεται σταδιακά από το 1996. Σήμερα το μάθημα της βασικής τηλεόρασης διδάσκεται σε ελάχιστα ιδρύματα, κυρίως σαν μάθημα επιλογής. Παράλληλα, η βελτίωση της ποιότητας της ψηφιακής εικόνας, με ταυτόχρονη συμπίεση του απαιτούμενου φάσματος συχνοτήτων και η τεράστια αύξηση των εφαρμογών της, συνεχίζονται κατά τρόπον εντυπωσιακό μέχρι σήμερον. Όπως είναι γνωστόν το μέγεθος της  ψηφιακής εικόνας εκτίνεται σήμερα  από μερικά τετραγωνικά μέτρα μέχρι σε κλάσματα του τετραγωνικού εκατοστού με ποιότητα εικόνας ρυθμιζόμενη ανάλογα με τις εκάστοτε απατήσεις. Επίσης, οι εφαρμογές της ψηφιακής εικόνας δεν περιορίζονται στην τηλεοπτική ψηφιακή εικόνα, που ίσως είναι η πλέον  διαδεδομένη, αλλά επεκτείνονται σε ψηφιακές εικόνες με εφαρμογές στη φωτογραφία, στις τηλεπικοινωνίες, στους υπολογιστές, στα συστήματα ασφάλειας, στην ιατρική, κ.λπ.

Ίσως δε θα ήταν υπερβολή να ισχυρισθούμε ότι η διάδοση της ψηφιακής εικόνας οφείλεται στις προόδους της μικροηλεκτρονικής επιστήμης και τεχνολογίας με τη διάδοση των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων μεγάλης εκτάσεως ολοκληρώσεως για την εφαρμογή και αξιοποίηση των αντιστοίχων μαθηματικών μετασχηματισμών (D.C.T. – Discrete Cosine Transform, F.F.T. – Fast Fourier Transform, κ.λπ.). Το γεγονός αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ψηφιακή εικόνα, όπως εφαρμόζεται είναι μία πολύ δύσκολη και πολύπλοκη μορφή εικόνας, στην οποία εφαρμόζονται τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης, σχεδόν στο σύνολό τους. Από τα παραπάνω αναφερόμενα προκύπτει ότι η εισαγωγή της ψηφιακής εικόνας είχε σαν αποτέλεσμα τη ριζική ανατροπή της διδασκαλίας της ψηφιακής τηλεοπτικής εικόνας από καθαρά τεχνολογικό μάθημα, με άμεσο επαγγελματικό ενδιαφέρον για τους φοιτητές, σε μάθημα κυρίως θεωρητικό με πολύ μεγάλες απαιτήσεις ερευνητικής κατεύθυνσης. Εξ’ όσων γνωρίζω η πρακτική αυτή εφαρμόζεται σε ιδρύματα, στα οποία λειτουργούν αντίστοιχα ερευνητικά προγράμματα.

Κατόπιν των ανωτέρω, για την ελληνική πραγματικότητα, και λαμβανομένου υπόψη του πλήθους των εφαρμογών της ψηφιακής εικόνας, έχω τη γνώμη ότι το θέμα «εισαγωγή στην ψηφιακή εικόνα» θα πρέπει να εισαχθεί σα μάθημα σε όλα τα πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών, ηλεκτρομηχανολογικής κατεύθυνσης, διάρκειας ενός ή δύο ακαδημαϊκών εξαμήνων και μετά το πρώτο έτος σπουδών. Το πρόγραμμα θα πρέπει να καλύπτει βασικές αρχές τηλεόρασης και της φυσιολογίας της οράσεως, της χρωματομετρίας, της συμπίεσης του φάσματος συχνοτήτων, της ποιότητας της εικόνας, κ.λπ. Με τον τρόπο αυτό εκτιμώ ότι ο φοιτητής θα έχει μία πρώτη επαφή με το αντικείμενο για να επεκτείνει τις γνώσεις του, στη συνέχεια των σπουδών του, για τις εφαρμογές που τον ενδιαφέρουν.

Γράφτηκε από: του Παντελή Χρ. Βαφειάδη