Η Ιστορία της Τηλεόρασης στην Ελλάδα

Τηλεόραση  : Η λέξη είναι συνθετικό του αρχαίου ελληνικού προθέματος «τηλε-», το οποίο σημαίνει «μακριά», και της λέξης «όραση» που σημαίνει  :βλέπω.

Η τηλεόραση στην Ελλάδα άρχισε τη λειτουργία της το 1960, με κάποιες πειραματικές εκπομπές που δεν μονιμοποιήθηκαν και εκπέμπει τακτικά από το 1966 από δημόσιο τηλεοπτικό σταθμό και από δεύτερο σταθμό που λειτούργησε από τις Ένοπλες Δυνάμεις. Η επίσημη έναρξη της Ελληνικής κρατικής τηλεόρασης έγινε στις 23 Φεβρουαρίου 1966, με πρώτη παρουσιάστρια την Ελένη Κυπραίου και συντονιστή το δημοσιογράφο Γεώργιο Κάρτερ, ασπρόμαυρη στην αρχή και με μικρή εμβέλεια.

Η εφημερίδα «Ελευθερία» έγραφε την επόμενη μέρα, 24 Φεβρουαρίου, τα εξής:

 

«Η πρώτη εκπομπή τηλεοράσεως εις την Ελλάδα επραγματοποιήθη χθες την εσπέραν επί δίωρον από της 6.30 έως της 8.30 μ.μ. Η εκπομπή ήτο πειραματικού χαρακτήρος. Εξεπέμφθη από το πανύψηλον κτίριον του ΟΤΕ εις την οδόν Πατησίων, εις την ταράτσαν του οποίου είναι εγκατεστημένος ο πομπός με τα δύο τεράστια κάτοπτρα.Αι πειραματικαί εκπομπαί θα συνεχισθούν. Προς το παρόν θα καλύπτουν το κέντρον των Αθηνών και προσεχώς όλον το λεκανοπέδιον της Αττικής.»

Κατά τη διάρκεια της Χούντας των Συνταγματαρχών παγιώθηκε η δομή του προγράμματος με μείγμα ψυχαγωγίας και ενημέρωσης, η οποία ήταν τότε λογοκριμένη. Ο κρατικός έλεγχος στην τηλεόραση διατηρήθηκε και στη μεταπολίτευση, οπότε η ενημέρωση ήταν περισσότερο ελεύθερη, αλλά όχι πάντα αντικειμενική.

 

Η έγχρωμη μετάδοση στην Ελληνική τηλεόραση γίνεται το 1979.Το 1989, ενώ ήδη είχαν αρχίσει να εκπέμπουν ιδιωτικοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, επιτράπηκε η λειτουργία και ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών. Σταδιακά τα ιδιωτικά κανάλια επικράτησαν σε τηλεθέαση και επιρροή και επιδόθηκαν σε έντονο ανταγωνισμό στον ενημερωτικό και στον ψυχαγωγικό τομέα. Το τηλεοπτικό τοπίο, όπου κατά καιρούς λειτουργούσαν γύρω στα 150 κανάλια σε όλη τη χώρα, παρέμενε όμως άναρχο λόγω των καθυστερήσεων του κράτους να χορηγήσει μόνιμες άδειες.